โลหิต คำนี้เข้ากับผมนะ ในเมื่อโลกมันหมุนเวียนและเหวี่ยงตัวผมให้เข้าสู่วังวนอุบาทที่เรียกว่าสงครามและการเข่นฆ่า แต่นั่น ผมไม่ใช่คนกำหนด ผมก็แค่โจรที่มีอาชีพเสริมเป็นหัวหน้ากลุ่มมารโลหิต ก็เท่านั้นเอง
(เรื่องนี้อออกทางโรคจิต เน้นเลือดสาด ต่อสู้มากกว่าความสัมพันธ์)
^<>^<>^<>^<>^<>^<>^
"โลหิต ล่ะนะ ท่านพ่อ คิ!"
หลังจากนั้นร่างกายน้องสุดท้องก็สลายกลายเป็นไอหายไป ทุกคนต่างยืนนิ่ง น้องสุดท้องชังน่ากลัว เยือกเย็น ไร้หัวใจดั่งกฎแห่งตระกูลเวส
"โลหิต ผู้ถือกำเนิดใหม่แห่งซาตาน"
นั่นคือเสียงสุดท้ายที่หัวหน้าตระกูลคนปัจจุบันพูดทิ้งท้ายเอาไว้
^<>^<>^<>^<>^<>^<>^
"นามของข้า โลหิต เวส โรฟานอล!"
"ข้ายินดีรับนามแห่งเจ้า นามแห่งข้า โรม ข้าเป็นเทพมารจงก้มกราบข้าซะ"
ผมยกยิ้มมองใบหน้านิ่งๆของอีกฝ่ายอย่างมีความสุข หนุ่มนักบวชช็อคค้างไปแล้ว ผมเพียงแค่สบัดมือเบาๆ ร่างนั้นก็ฉีกกระชากเลือดสาดกระเซ็นทั่วพื้นที่
"เจ้าเสียมากกว่าจงก้มกราบข้า โลหิตผู้นี้ซะ!"
^<>^<>^<>^<>^<>^<>^
~ คุยกับไรท์เตอร์ ~
สวัสดีทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้ เรื่องนี้เป็นแนวชายรักชาย ที่ออกไปทางโรคจิต และ ฮาเร็มนะคะ ส่วนมากจะไม่เน้นเรื่องความสำพันธ์(มั้ง) จะเป็นเน้นแผ่นการ การต้อสู้ และสงคราม มากกว่านะคะ ส่วนนายเองเรา จะเป็นยังไงไปติดตามดู
นายไม่ง่าย นายไม่โง่ และนายไม่เคยอยู่ต่ำกว่าใคร
และนายไม่ใช่เหยื่อ แต่เป็นผู้ล่า
จำไว้ 'โลหิต'
คติประจำใจที่นายเอกเราใช้นะคะ ยังไงไรท์ก็ฝากเรื่องนี้ไว้ด้วยเนอะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น